Mozart: String Quartet No 19, K 465, ''Dissonant'' [Alban Berg Quartet, 1978]

 


Mozart’ın C Majör Yaylı Çalgılar Dörtlüsü, K. 465, "Dissonance" (Dissonanz) başlığıyla bilinir ve en ünlü eserlerinden biridir. 1785 yılında tamamlanan bu dörtlü, Mozart'ın Joseph Haydn'a ithaf ettiği altı yaylı çalgılar dörtlüsünden sonuncusudur. "Dissonance" adı, eserin girişindeki alışılmadık armonik yapıdan kaynaklanır. Bu eser, klasik dönemin armonik sınırlarını zorlaması ve yenilikçi yapısıyla dikkat çeker.

Eserin bölümleri şunlardır:

Adagio – Allegro: Eserin en dikkat çekici kısmı olan Adagio bölümü, gerilimli ve uyumsuz (disonant) akorlarla başlar. Bu giriş, dönem dinleyicileri için oldukça şaşırtıcı olmuştur çünkü yaylı çalgı dörtlüleri genellikle daha uyumlu ve tonal bir başlangıca sahiptir. Ancak, Allegro kısmı başladığında Mozart geleneksel tonaliteye geri döner ve canlı, hareketli temalarla devam eder.

Andante cantabile: Bu bölüm, zarif ve lirik bir melodinin ön planda olduğu yavaş tempolu bir kısım. Yaylı çalgıların ifade gücü ve duygusal yoğunluğu burada belirgin şekilde öne çıkar.

Menuetto: Allegro – Trio: Klasik menüet formundaki bu bölüm, daha geleneksel ve hafif dans benzeri bir yapıya sahiptir. Orta kısımda yer alan Trio bölümü ise daha sakin bir atmosfer sunar.

Allegro molto: Eserin son bölümü hızlı, enerjik ve canlı bir kapanışa sahiptir. Bu bölümde temalar arasında karşılıklı geçişler ve dinamik yapı dikkat çeker.

Önem ve Yenilik: 

"Dissonance" başlığı, Mozart’ın bu dörtlüsünde yaptığı armonik deneyleri ve özellikle eserin başındaki çarpıcı uyumsuz akorları işaret eder. Bu açılış, dönemi için son derece yenilikçiydi ve dinleyiciler üzerinde derin bir etki bıraktı. Klasik dönemin sınırlarını zorlayan bu armonik yapı, Mozart’ın müzikal dehasının ve ileri görüşlülüğünün bir göstergesi olarak kabul edilir.

Bu dörtlü, Mozart’ın yaylı çalgılar dörtlüsü formunda ne kadar ustalaştığını gösterir ve Haydn’ın bu formdaki etkisini yansıtır. K. 465, Mozart’ın kontrapuntal yazımı, melodik zenginliği ve armonik yenilikçiliği ile klasik müzik tarihinin en önemli dörtlülerinden biri olarak kabul edilir.

Yorumlar