Bach: English Suites BWV 806-811

 


İngiliz Süitleri (English Suites), BWV 806-811, Johann Sebastian Bach’ın klavye için yazdığı altı süitten oluşan önemli bir eser grubudur. Her biri dört ana dans formu içeren bu süitler, Bach’ın erken dönem klavye eserleri arasında yer alır ve barok dönemin dans formlarını müzikal bir zarafet ve teknik beceri ile birleştirir. Bach’ın bu süitlere "İngiliz" adını verdiği yönünde bir kanıt yoktur; bu isim büyük olasılıkla Bach’tan sonra ortaya çıkmış ve süitlerin kökeni veya tarzı üzerine çeşitli spekülasyonlara neden olmuştur. Ancak, müzikal yapı açısından Fransız Süitleri’ne göre daha geniş, daha karmaşık ve virtüözite gerektiren eserlerdir.

Yapısı:

İngiliz Süitleri'nin her biri tipik bir prelüd ile başlar ve ardından gelen dans formları genellikle şu sırayla devam eder: allemande, courante, sarabande, ve son olarak hızlı bir gigue. Bazı süitlerde sarabande’den önce minuet, gavotte veya bourrée gibi ek danslar da bulunur.

  1. Prelüd: Her süit, genellikle karmaşık ve hızlı tempolu bir prelüd ile başlar. Prelüdler, Bach’ın doğaçlama yapısını sergilediği bölümlerdir ve süitlerin geri kalanına hazırlık niteliğindedir.

  2. Allemande: Barok dönemin zarif ve ölçülü bir dansı olan allemande, her süitin ikinci bölümünü oluşturur. Yavaş tempolu ve genellikle dört zamanlıdır.

  3. Courante: Bu dans, daha hızlı ve enerjik bir yapıya sahiptir. Fransız stili olan courante’ler hızlı ve zarif bir karakter taşır, İtalyan tarzında yazılmış courante’ler ise daha canlı ve neşelidir.

  4. Sarabande: Sarabande, süitlerin en ağır ve duygusal bölümüdür. Üç zamanlı ve yavaş tempolu bu dans, süitin duygusal derinliğini oluşturur.

  5. Ek Danslar (Minuet, Gavotte, Bourrée): Sarabande’den sonra bazı süitlerde ek danslar yer alır. Bu danslar, daha hafif ve keyifli bir yapıdadır. Çiftler halinde gelir ve biri çalındıktan sonra diğeri çalınır, ardından birincisine dönülür.

  6. Gigue: Gigue, süitin final bölümüdür ve genellikle hızlı, enerjik ve karmaşık ritmik yapısıyla öne çıkar. İngiliz Süitleri'ndeki gigueler, her bir süitin dramatik ve coşkulu bir sonunu sağlar.

İngiliz Süitleri:

  1. İngiliz Süiti No. 1, La Majör, BWV 806:

    • Bu süit, canlı ve neşeli bir yapıya sahiptir. Özellikle prelüdü, teknik açıdan zorlayıcıdır ve enerjik bir atmosfer yaratır.

  2. İngiliz Süiti No. 2, La Minör, BWV 807:

    • Daha dramatik ve karamsar bir tona sahiptir. Allemande ve sarabande bölümleri derin duygusal yoğunluk taşır, prelüdü ise kontrapuntal yapısıyla öne çıkar.

  3. İngiliz Süiti No. 3, Sol Minör, BWV 808:

    • Melankolik bir havaya sahip bu süit, prelüd ve courante bölümlerinde virtüözite gerektirir. Sarabande bölümü ise son derece lirik ve melankoliktir.

  4. İngiliz Süiti No. 4, Fa Majör, BWV 809:

    • Daha parlak ve neşeli bir süittir. Prelüdü geniş ve akıcıdır, diğer danslar da canlı ve zariftir.

  5. İngiliz Süiti No. 5, Mi Minör, BWV 810:

    • Bu süit, oldukça dramatik bir yapıya sahiptir. Prelüdü, füg benzeri yapısıyla dikkat çeker ve karmaşık ritmik yapılar barındırır. Sarabande’si ise derin ve duygusal bir etkileyiciliğe sahiptir.

  6. İngiliz Süiti No. 6, Re Minör, BWV 811:

    • Eserin en büyük ve belki de en karmaşık süitidir. Prelüdü, teknik anlamda oldukça zorludur ve sarabande bölümü zarif ve içli bir karakter taşır. Gigue, bu süitin enerjik ve çarpıcı finalini oluşturur.

Müzikal ve Teknik Özellikler:

  • Virtüözite: İngiliz Süitleri, Bach’ın diğer süitlerine kıyasla daha fazla teknik beceri gerektirir. Özellikle prelüdler, hız ve kontrapuntal zenginlik açısından müzisyenlere meydan okur.
  • Dansların Çeşitliliği: Barok dönemin dans formlarını temel alan bu süitlerde, her bir dansın kendine özgü bir karakteri vardır. Yavaş tempolu allemande ve sarabande bölümleri, hızlı ve enerjik gigue ve courante bölümleriyle dengelenir.
  • Kontrapuntal Yapı: Prelüdlerde, Bach kontrapuntal zenginlikten ödün vermez. Karmaşık ses dokuları ve farklı seslerin birbirine karşıtlık yaratarak ilerlemesi, prelüdlerin teknik zorluklarını artırır.

Eserin Önemi:

İngiliz Süitleri, Bach’ın erken dönem klavye eserleri arasında önemli bir yere sahiptir ve onun süit formundaki dehasını gözler önüne serer. Bach, bu süitlerde yalnızca dans formlarını müzikal bir zarafetle sunmakla kalmaz, aynı zamanda kontrapuntal yazımını ve melodik zenginliğini de sergiler.

Süitlerin ismi "İngiliz" olsa da, Bach’ın bu süitlerde Fransız ve İtalyan müzik unsurlarını birleştirdiği görülür. Bu da süitlerin çeşitliliğini ve evrenselliğini artıran bir unsurdur. İngiliz Süitleri, Bach’ın diğer klavye eserleri olan Fransız Süitleri ve Partitalar ile birlikte, barok dönemin dans formundaki müzikal birikimini yansıtan büyük eserler arasında sayılır.

Sonuç:

İngiliz Süitleri, BWV 806-811, Bach’ın klavye müziğinde ulaştığı teknik ve sanatsal zirvelerden biridir. Her biri farklı karakterler taşıyan altı süit, dans formlarının çeşitliliği ve zengin kontrapuntal yapı ile birleşerek hem icracılar hem de dinleyiciler için eşsiz bir müzikal deneyim sunar.

Yorumlar

Yorum Gönder